Liczba ofiar po stronie polskiej nie jest nigdzie udokumentowana i jest trudna do ustalenia. Najczęściej podawana liczba 200 tys. zabitych pojawiła się po raz pierwszy już 28 sierpnia w Lublinie, podczas konferencji zorganizowanej przez PKWN dla prasy zagranicznej (w tym zachodniej) i padła jako ocena strat. Wobec braku innych źródeł wartość ta, jako prawdopodobna utrwaliła się z czasem, jednakże w latach sześćdziesiątych podawano liczbę 250 tysięcy zabitych. Obecnie historycy coraz częściej są skłonni szacować liczbę ofiar cywilnych w czasie powstania na 120–180 tys.
Z ogarniętej powstaniem Warszawy oraz w okresie po podpisaniu układu o zawieszeniu broni rozpoczęły się wywózki całej ludności cywilnej– do specjalnego obozu w Pruszkowie przewieziono ok. 550 tys. ludzi z samej Warszawy, natomiast z okolic miasta (zarówno lewobrzeżna jak i prawobrzeżna część stolicy) 100 tys. osób. Przez podobny obóz w Ursusie przewinęło się dalsze 50 tys. osób. Z obozu w Pruszkowie zwolniono po wyselekcjonowaniu ok. 100 tys. chorych. Niemcy złamali postanowienia układu o zawieszeniu broni wywożąc z obozów przejściowych 165 tys. ludzi na przymusowe roboty do Niemiec a 60 tys.[34] do obozów koncentracyjnych w Ravensbrück, Auschwitz,Stutthof i Mauthausen – większość z nich później zginęła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz