Uzbrojenie polskich oddziałów

Broń ręczna[edytuj]

• Ukryta przez oddziały Wojska Polskiego we wrześniu 1939 roku (m.in. pistolety Vis, karabiny wz. 98 i 98a, karabinki wz. 29, ręczne karabiny maszynowe Browning wz. 1928)
• Zdobyta na wojskach okupanta (m.in. pistolety P08 Parabellum, karabiny Mauser, pistolety maszynowe MP40);
• Pochodząca ze zrzutów aliantów (pistolety M1911, pistolety maszynowe Sten, granatnikiPIAT)
• Wyprodukowana przez Armię Krajową – pistolety maszynowe Błyskawica i Sten, miotacze ognia wzór K;
• granaty własnej produkcji „sidolówki” i „filipinki”, butelki zapalające „koktajl Mołotowa”;
• Zakupiona od zdemoralizowanych oddziałów wojskowych i paramilitarnych państw osi.

Broń pancerna[edytuj]

• Wyprodukowana przez Armię Krajową
  • Samochód pancerny „Kubuś”
• Zdobyczna
  • Pz.Kpfw. V „Panther” Ausf. G – zdobyty 2 sierpnia – wcześniej 1 batalion 27 Pułku Pancernego 19 Dywizji Pancernej – „Magda” (nazwa nadana przez załogę), oficjalnie „Pudel”. Utracony 11 sierpnia;
  • Pz.Kpfw. V „Panther” Ausf. G – zdobyty 2 sierpnia – wcześniej 1 batalion 27 Pułku Pancernego 19 Dywizji Pancernej – „WP”. Podpalony przez powstańców 10 sierpnia;
  • Jagdpanzer 38 (t) Hetzer – „Chwat” – wbudowany w barykadę;
  • Sd.Kfz. 251/3 Ausf. D – „Szary Wilk”;
  • Sd.Kfz. 251/1 Ausf. D – „Starówka”.

Stan uzbrojenia oddziałów powstańczych[edytuj]

Stan na 1 sierpnia 1944 rano

• karabiny – 2629 szt. z czego wykorzystano ok. 1000 szt.
• ręczne karabiny maszynowe (rkm) – 145 szt. z czego wykorzystano 60 szt.
• ciężkie karabiny maszynowe (ckm) – 47 szt. z czego wykorzystano 7 szt.
• pistolety maszynowe (pm) – 657 szt. z czego wykorzystano ok. 300
• broń przeciwpancerna:

karabiny ppanc – 29 szt. z czego wykorzystano 29 szt.

PIATy wykorzystano 6 szt.

• działka przeciwpancerne – 2
• moździerze i granatniki – 16
• pistolety – 3846 szt. z czego wykorzystano 1700 szt.

ponadto:

• granaty ręczne i ppanc – 44 387 z czego wykorzystano 25 tys. szt.
• butelki zapalające – ok. 12 tys.
• materiały wybuchowe (różne) – ok. 1300 kg

Posiadany stan uzbrojenia pozwalał sformować 70 plutonów zdolnych do prowadzenia działań przez 2 dni. Oznacza to, że w godzinie „W”(17.00) uzbrojonych było do 3,5 tys. powstańców na 36,5 tys. zmobilizowanych.

7 lipca 1944 roku – na rozkaz Komendanta Głównego AK gen. „Bora” – szef Wydziału Uzbrojenia Oddziału IV KG AK ppłk Jan Szypowski(ps. „Leśnik”) wysłał poza Warszawę (do okręgów wschodnich AK) 900 pistoletów maszynowych STEN i „Błyskawica” wraz z dużą partią amunicji^[32]. W drugiej połowie lipca Niemcy zlikwidowali kilka magazynów amunicji z 78 tys. sztuk granatów ręcznych i 170 sztuk miotaczy płomieni – głównie na Mokotowie. Ponadto po fali aresztowań utracono kontakt z częścią konspiracyjnych magazynów broni, np. w 1947roku w budynku przy ulicy Leszno z gruzów wydobyto 678 szt. stenów i błyskawic i ponad 60 tys. szt. amunicji do nich (należy jednak dodać, że w świetle ostatnich badań historyków informacja ta jest kwestionowana, przynajmniej co do ilości odnalezionej broni). Powodem nie wykorzystania reszty uzbrojenia był bardzo krótki czas mobilizacji – 12 godzin oraz trudności z przetransportowaniem broni w miejsca mobilizacji poprzez okupowane miasto.